Wincenty Danek biogram
Wincenty Danek (1907-1976)profesor, polonista, pedagog, historyk literatury
Urodził się 8 października 1907 w Krzeszowicach koło Krakowa, zmarł 17 sierpnia 1976 w Krakowie.
W okresie II wojny światowej współorganizator tajnego nauczania w okolicach Krzeszowic, rektor Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie (1956–1972), od 1960 redaktor naczelny "Ruchu Literackiego", w 1975 przewodniczący rady naukowej Instytutu Badań Literackich PAN. Badacz życia i twórczości Józefa Ignacego Kraszewskiego (m.in. monografia Józef Ignacy Kraszewski. Zarys biografii, Powieści historyczne Kraszewskiego, Matejko i Kraszewski. Dwie koncepcje dziejów Polski) oraz Adolfa Dygasińskiego (wydał m.in. jego Pisma pedagogiczne).
Ojciec Wincentego Danka – Władysław, pracował jako urzędnik w kopalni w Sierszy; matka, Paulina z domu Bogacka prowadziła dom. Ze względu na brak w Krzeszowicach szkoły średniej, gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza Danek ukończył w Krakowie. Studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego rozpoczął w 1926, ukończył je w 1930. Lewicowe przekonania (bliskie PPS), spowodowały, że nie znalazł zatrudnienia w szkołach państwowych. W latach 1931–1939 pracował w gimnazjach prywatnych w Kolbuszowej, Krakowie i Toruniu. W 1934, wraz z obroną pracy doktorskiej, przystąpił do egzaminu nauczycielskiego, upoważniającego do nauczania języka polskiego i łaciny. W czasie II wojny światowej pracował jako urzędnik w kamieniołomach w Miękini. W 1942 nawiązał kontakt z konspiracyjną komórką PPR. W grudniu 1944 został aresztowany podczas pisemnej matury i uwięziony.
Po zakończeniu II wojny światowej organizował gimnazjum w Krzeszowicach. W 1947 został dyrektorem IV Gimnazjum w Krakowie, a w 1948 naczelnikiem wydziału szkół średnich i kuratorem okręgu szkolnego. Po usunięciu z urzędu rozpoczął w 1951 pracę w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. Był twórcą Studium Zaocznego dla Pracujących. W 1952 został dziekanem Wydziału Zaocznego, zaś praca Poglądy pedagogiczne Adolfa Dygasińskiego pozwoliła mu na uzyskanie w 1954 tytułu docenta. W 1956 został wybrany rektorem WSP. Po złożeniu urzędu rektora w 1972 był dyrektorem Instytutu Filologii Polskiej, kierownikiem Katedry Metodyki Nauczania, przewodniczącym RN Instytutu Badań Literackich w Warszawie oraz redaktorem naczelnym "Ruchu Literackiego". Wchodził w skład komitetów wydawniczych dzieł Kraszewskiego w Ludowej Spółdzielni Wydawniczej i w Wydawnictwie Literackim.
Zmarł w 1976 i został pochowany 22 sierpnia tegoż roku na krzeszowickim cmentarzu. Jedna z ulic w Krzeszowicach została przemianowana na ulicę jego imienia (dawna ul. Apteczna). Na fasadzie krzeszowickiego budynku, dawnego Uzdrowiskowego Domu Gościnnego (obecnie siedziby Liceum Ogólnokształcącego), w 1987 wmurowano tablicę pamiątkową poświęconą Wincentowi Dankowi jako m.in. założycielowi tego liceum.
Ważniejsze prace:
• Publicystyka Józefa Ignacego Kraszewskiego w latach 1859–1872 (1957),
• Powieści historyczne Józefa Ignacego Kraszewskiego (1966),
• Józef Ignacy Kraszewski. Żywot i dzieła (1967),
• Matejko i Kraszewski. Dwie koncepcje dziejów Polski (1969),
• Pisarz wciąż żywy (1969),
• Józef Ignacy Kraszewski (1973),
• Józef Ignacy Kraszewski. Zarys biograficzny (1976).
Więcej o Wincentym Danku tutaj http://www.up.krakow.pl/konspekt/25/09-nasi-mistrzowie.html
W okresie II wojny światowej współorganizator tajnego nauczania w okolicach Krzeszowic, rektor Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie (1956–1972), od 1960 redaktor naczelny "Ruchu Literackiego", w 1975 przewodniczący rady naukowej Instytutu Badań Literackich PAN. Badacz życia i twórczości Józefa Ignacego Kraszewskiego (m.in. monografia Józef Ignacy Kraszewski. Zarys biografii, Powieści historyczne Kraszewskiego, Matejko i Kraszewski. Dwie koncepcje dziejów Polski) oraz Adolfa Dygasińskiego (wydał m.in. jego Pisma pedagogiczne).
Ojciec Wincentego Danka – Władysław, pracował jako urzędnik w kopalni w Sierszy; matka, Paulina z domu Bogacka prowadziła dom. Ze względu na brak w Krzeszowicach szkoły średniej, gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza Danek ukończył w Krakowie. Studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego rozpoczął w 1926, ukończył je w 1930. Lewicowe przekonania (bliskie PPS), spowodowały, że nie znalazł zatrudnienia w szkołach państwowych. W latach 1931–1939 pracował w gimnazjach prywatnych w Kolbuszowej, Krakowie i Toruniu. W 1934, wraz z obroną pracy doktorskiej, przystąpił do egzaminu nauczycielskiego, upoważniającego do nauczania języka polskiego i łaciny. W czasie II wojny światowej pracował jako urzędnik w kamieniołomach w Miękini. W 1942 nawiązał kontakt z konspiracyjną komórką PPR. W grudniu 1944 został aresztowany podczas pisemnej matury i uwięziony.
Po zakończeniu II wojny światowej organizował gimnazjum w Krzeszowicach. W 1947 został dyrektorem IV Gimnazjum w Krakowie, a w 1948 naczelnikiem wydziału szkół średnich i kuratorem okręgu szkolnego. Po usunięciu z urzędu rozpoczął w 1951 pracę w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. Był twórcą Studium Zaocznego dla Pracujących. W 1952 został dziekanem Wydziału Zaocznego, zaś praca Poglądy pedagogiczne Adolfa Dygasińskiego pozwoliła mu na uzyskanie w 1954 tytułu docenta. W 1956 został wybrany rektorem WSP. Po złożeniu urzędu rektora w 1972 był dyrektorem Instytutu Filologii Polskiej, kierownikiem Katedry Metodyki Nauczania, przewodniczącym RN Instytutu Badań Literackich w Warszawie oraz redaktorem naczelnym "Ruchu Literackiego". Wchodził w skład komitetów wydawniczych dzieł Kraszewskiego w Ludowej Spółdzielni Wydawniczej i w Wydawnictwie Literackim.
Zmarł w 1976 i został pochowany 22 sierpnia tegoż roku na krzeszowickim cmentarzu. Jedna z ulic w Krzeszowicach została przemianowana na ulicę jego imienia (dawna ul. Apteczna). Na fasadzie krzeszowickiego budynku, dawnego Uzdrowiskowego Domu Gościnnego (obecnie siedziby Liceum Ogólnokształcącego), w 1987 wmurowano tablicę pamiątkową poświęconą Wincentowi Dankowi jako m.in. założycielowi tego liceum.
Ważniejsze prace:
• Publicystyka Józefa Ignacego Kraszewskiego w latach 1859–1872 (1957),
• Powieści historyczne Józefa Ignacego Kraszewskiego (1966),
• Józef Ignacy Kraszewski. Żywot i dzieła (1967),
• Matejko i Kraszewski. Dwie koncepcje dziejów Polski (1969),
• Pisarz wciąż żywy (1969),
• Józef Ignacy Kraszewski (1973),
• Józef Ignacy Kraszewski. Zarys biograficzny (1976).
Więcej o Wincentym Danku tutaj http://www.up.krakow.pl/konspekt/25/09-nasi-mistrzowie.html